Söğüt Ağaçları Şiiri - Özge Özgen

Genelde yabancıların terk ettiği bir şehirdir kalbim..
Sarılamadığım,
Ama kokusundan bin fesleğen beslediğim günler denktir gidenlere..
Ve,
Onca söz, onca insanın yüzünde gezinirken,
Taş kaldırımlardan yapılma sahte istasyonlar kuruldu buralarda.
Aynı anda söğüt ağaçlarını budadıklarında,
Tırnaklarımı törpüleyen bir hayat vardı dışarda...
Öyle düşünme,
Oldum olası üşürüm ben hep.
Bir de olası bir yağmur yağsa gökten aşağıya
Gece yarılır, içine girerim...