Soğuk ve ölü zamanlar Şiiri - Cevat Çeştepe

– sapandan frlayan bir taşın vurmasıyla başlamadı daldaki kuşu...
öncesinde Habil ve Kabil ve sonra çimento yerine deniz kumu …
. . .
göçmen kuşların göç., ağaçların yaprak dökme mevsimiydi
belli ki uzun sürecek bir kışın., henüz ilk günleriydi…
bin yıllık çınar., bin yıllık bahçesinde., çırılçıplak üşürken
birden bir çocuk fırladı ortaya., o çınarın gölgesinden…
. ,
fitiline ateş verilmiş heyecanı., hevesle tırmandırdı çocuğu
sarıldığı ağacın gövdesinden., alçaktaki dallara doğru…
bir hışımla kopardı tuttuğu ilk dalı., ağaç yürekten sallandı
içinde o an anlamadığı., karanlık- ağır ve kör bir sancı…
. ,
sonra bir köşeye saklanmak için çocuk., bıraktı kendini yere
ve başladı amacına uysun diye., dala şekil vermeye…
çakısıyla çizerken kendi yol ayrımını., farkında bile olmadan
vurulup düşmek yazılıyordu kuşlara., ağaç dallarından…
. ,
ve gez-göz- arpacık doğunca., sırat gibi lastikle sapan ağzında
taşlar., kılavuzsuz kurşunlar gibi savrulup gitti ağaca…
işte böylece her kırık ve kanlı kanat., sessiz bir çığlık bırakarak
yerleşti bu tefrikanın sayfaları arasına., gözyaşı olarak…
. ,
göçmen kuşların göç., ağaçların yaprak dökme mevsimiydi...
.
.
Cevat Çeştepe-2012-2023
“Tefrikalar”