Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kimden : espoirfk (Bayan, 35)
Kime : uzungemici / cevat çeştepe
Tarih : 14.11.2011 09:25 (GMT +2:00)
Konu : Yn: [antoloji-sitesi..] SOĞUK SULARIN KIYISINDA - yeni şiir
Günaydın Sayın Ceştepe,
Şimdi ben ne söyleyebilirim ki haddim olupta.. Tek başına balıkların gözyaşları mısrası bile beni çok etkiledi. Herbir heceniz ayrı ayrı işliyor yüreğimize. Muhteşemdi desem dahi eksik kalacak. Gününüz aydın kaleminiz daim olsun.
Saygılarımla,
Kimden : Canan Onuş 1 (Bayan, 58)
Kime : uzungemici / cevat çeştepe
Tarih : 14.11.2011 17:00 (GMT +2:00)
Konu : Yn: SOĞUK SULARIN KIYISINDA - yeni şiir
yani taç yapacaktım yıldızlardan, ayrı-ayrı saçının her teline
ama şimdi ne yıldızlar ne de dolunay, hiçbiri yok yerli yerinde
gece, insafsız bir katliam gibi vurdu.
sadece sahilden topladığım, kaçak yakamozlar var ellerimde
istersen, saçına onları dökerim canımın içi,
aydınlıklar yerine.
Muhteşemdi, okumak haz verdi teşekkürler.. :-)
'offf…,kampanalar çalmaya başladı..,saat kaç oldu.'... Kampanalar hiç susmadı ki !.. İçimizde hep çalıyor,hep de çalacak!... Biz aslında o kampanaların susmasını bekliyoruz!... İşte,bütün hayat orda bitecek ve sevgiliye kavuşulacak... Deryaların içinde bu kadar fazla yüzmek de iyi değil aslında... Anlıyorum ki siz iyi bir yüzücüsünüz hocam... O deryanın içinde kulaç atmak da ayrı bir hüner ister... Ama, herkes sizin gibi yüzemez ki!... Yorum yapan arkadaşların yorumlarını okudum;bazıları kendine göre birşeyler yazmış!.. Denizin dibindeki incileri görmeden,,,,denizde boğulan balıkları görmeden...Deniz suyunun tuzunu hissetmeden ... ... Kaleminizden güzellikler hiç eksilmesin.. Sağlık ve mutluluk dileklerimle...
Ben bu şiiri okuyunca yine bir hikayenin içinde buldum kendimi.Gittim çok uzaklara çok eskilere bana beni hatırlatan hikayene ve dedim ki sana şükürler olsun tanrım.Gözlerim görüyor okuyabiliyorum. Bana beni hatırlatan şiirin için teşekkür ediyorum dokunabiliyorum hayallerime. Soğuk sular seni üşütmesin.Yakomozlar ışık saçsın karanlık gecelerine ve sevgi yüreğinden hiç eksik olmasın.Seni sevenler engin denizler kadar derin olsun.Ben bu şiiri izninizle alıyorum sizede selamlarımı gönderiyorum...
'suları soğutanları eğer soğutup, donduramazsak o sularda
gördüklerimiz değil göremediklerimiz,
kıyametimiz olur yoksa. '
Bencilce çıkarlar uğruna, doğaya insafsızca yapılan saldırılar, doğanın kollarını öyle bir gevşetti ki artık, bir gün bu kolların arasından kayıp gideceğiz böyle giderse eğer. Zaten, bir iyileşme de gözükmüyor... Çok duyarlı şiirinizi içtenlikle kutluyorum sayın Cevat Bey, mutluluklar sizinle olsun!(10on)
Soğuk suların kıyısında bir yerlerden bir yerlere sürüklercesine yazılmış ama insanın içini dizelerdeki azemet öyle bir büyülüyor ki.Muhteşemin ötesinde olağanüstü güzellikte.Görüş yazmam olanaksız ancak beğenimi sunabilirim.İyi ki şiir var ve iyi ki siz varsınız.Şiirlerin hası herzaman kaleminizin tükenmezliğinde.
K U T L A R I M
suları soğutanları eğer soğutup, donduramazsak o sularda
gördüklerimiz değil göremediklerimiz,
kıyametimiz olur yoksa.
Gördüklerimiz ve göremediklerimiz... Farkında mısın, bomboş kalıverdi ellerimiz! Yoktur bir şey diyenimiz... Neye yarar kupkuru özlemimiz... Yarına bir bakış... Ağlıyor önümde yorgun, yılgın, ölgün bembeyaz kış!
Hatırlatan can gönlü kutluyorum... 10 puan +ant. Şimdi denizlere yolculuk ne güzel! İnci menekşe sevgili... Dokunamaz gizli el... Tutup sarar seni akşamın yeli...
Arif Tatar
Anlamlı,duygu yüklü şiirlerin usta kalemi Cevat hocamın harika bir çalışmasını daha okumanın zevkini aldım,kaleminizdeki mürekkep hiç tükenmesin hocam,selam ve saygılar.
suları soğutanları eğer soğutup, donduramazsak o sularda
gördüklerimiz değil göremediklerimiz,
kıyametimiz olur yoksa.
Gördüklerimiz ve göremediklerimiz... Farkında mısın, bomboş kalıverdi ellerimiz! Yoktur bir şey diyenimiz... Neye yarar kupkuru özlemimiz... Yarına bir bakış... Ağlıyor önümde yorgun, yılgın, ölgün bembeyaz kış!
Hatırlatan can gönlü kutluyorum... 10 puan +ant. Şimdi denizlere yolculuk ne güzel! İnci menekşe sevgili... Dokunamaz gizli el... Tutup sarar seni akşamın yeli...
Arif Tatar
şiirlerinizi paylaşmak öteye kaygı ve dertleride yaplaşmak güzel denizide paylaşmak güzel, her şey güzel ama kirletmeden hiç bir şeyi...sağ ol ustat bu paylaşımınız olmazsa ne ye yararki burası...çok sağ olun...
Bu şiir ile ilgili 109 tane yorum bulunmakta