Soğuk Şiir Şiiri - Taş İskele

-Taşı ağlatan aşk âsası-

Ey ateş,
Söndür taşın içindeki yalımını,
Közden suskuya dönsün dilin…
Aşk’ın hitâbından tüyleri ürpersin,
Sen serinle, âsa dokunmuş katre ile.
Düş/ünün külü ile ört üstünü.

*
Bu da olur zâhir der taş,
Bâtın/ın aralandıkça perdesi…

*
Şiirin soğuğa meftûn şairi,
Yazarken soğuk şiirini,
Aşkın hitâbını hakkıyla hissederken,
Gecenin,küllerle örter üstünü
Bürünür suskuya…

Uyanır şair,
Nerede kalmıştık ey kâri der,

Yârin yanağında der kâri…