Soğuk Savaş Şiiri - Akın Korkmaz

Bakıyorum da yine yüzün bir karış
Karadeniz’de gemilerin mi batmış
Kaşların tam bıraktığım yerden çatık
O güzelim yüzün gülmüyor yazık
Kibirli kirpiklerinden öfke dökülmüş
Sanki kara kediler suya dalmış gibi
Sütliman deniz çoktan köpürmüş

Bunları nereden mi biliyorum?
Seni görmediğimi sanma sakın
Ara sıra gözlerimi yumuyorum
Bir bilsen sesin ne kadar yakın
Öyle dalıp gidiyorum uzaklara
Nereye baksam içinde sen varsın
Günde defalarca aklıma gelirsin
Hiç aklımdan çıktığın yok doğrusu
Sen içime işlemiş bir zehir gibisin

Ben seni uzaktan sevdim durdum
Umutsuz bir aşktan dem vurdum
Bilmem ki sana ne kötülük ettim
Sense bir soğuk savaş tutturdun
İki şehri birbirine düşman ettin
Bak deniz bile şaştı kaldı bu işe
Bir kıyısı deli divane sıcak mı sıcak
Öbürü buz gibi soğuk sensiz
Dehşet fırtınası ha çıktı ha çıkacak

Şu yüzündeki öfkeyi bırak artık
Söyle öfkenin kime ne faydası var
Seninle sıcak çatışmaya bile varım
Hiç değilse yanıma gelirsin yar
Bir de bakarsın ısınır soğuk yarım
İstersen gel şehrimi viran eyle
Anahtar elinde fatihler gibi dolaş
Bu benim senden son isteğimdir
Yeter ki bitsin buz gibi soğuk savaş