Soğuk Nokta Şiiri - Kağan İşçen

1.

bulvar ağaçlarını izliyorum dolmuşta
bahar geliyor anladım
bu bahar
başta bulvar ağaçlarına düşkün yüreğim olmak üzere
onu düşünen en güzel halimin
onu seven halimin...

2.

eski ama berrak bir terleme üşüştü
yapraklar ışıklarla oynamaya tembel
akşam olsun istedim birden uzak bir seste
dalgın ufuklarda kaybolmadan direnci kuşların
arkadaşlar da soluklansın
ömürdür deyip geçmeden hasrete
anne çağırışı gibi pak türkülü...

3.

bulutlarla yarıştırırım şiiri bazen
bazen ağaç fısıltılarına gömülür sözcüklerim
yürümek yetmez semt dolmuşları akşam servisleri
koşsam çare olur mu ki içimdeki çığlığa
bütün kentler yalnızlığıma küsmüş gibi susarım bazen
bazen şiiri ezer acım
sensizliğimle başbaşa...

4.

ıslıksız çocuklar gibi ararım ya sokakta
sokakta kalmak istiyorum bulamadığıma
bütün kıpırtılara tutsak olmak özgürlüğüm
en özgün yalınlıklarda bile bulanık bu hırslanış
karanlığın üstüne berrak bir örtü çekmek için
doğumuna yakın saatlerde hayatın...

5.

gökyüzü bomboş kalınca başlar sıkıntı
neyle dolduracağımı düşünmeyi düşlerim
başka ne yapabilirim ki...

6.

bozkırdı emindim
sarı bir sessizlikte unutulmayan
çocukluğumu ve ilkgençliğimi
bütün kış yağmurlarıyla birleştiren
soğuk noktacıkları buzul gri
kirliye doğru soytarı
toprağa uyumlu
belki bir şahlanıştır bu
ona
ama hep ona
o...