Soğuk Kış Akşamı... Şiiri - Ahmed Kole

Soğuk bir kış akşamında elimde çay ile bekledim seni
Oturdum sahil kenarında izledim dalgalar boyunca seni
Sen hep aynı saatte gelir aynı saatte giderdin
Ne bir kelam ne bir ses verirdin. Ben yinede Çok sevdim seni

Yanımdan ayrıldın halbuki güneş yeni doğuyordu şehire
Şehir içten içe aydınlıkken ben sensiz karanlık kaldım hep.
Eve gittim çaresizce boynum bükük çıktım balkona sessizce
Bir elimde çay bir elimde fotoğrafın daldım yine hayaline...

Yine bir hayalim sen ile birlikte bahçede beraberiz
Bir asalet ile oturdun ki dağlar dize geldi o anda..
Sol elini götürdün kafanın yanına izlemeye başladın beni..
Öyle güzel bakardın ki kıskanırdı bülbüller seni...

Ve bir ses gelir aniden... Çıkarım o hayal halinden
Bu anlattığım çok uzun gelsede gerçekte 1 dakikadan ibaret
Yüreğime diyorum hep sabret sabret yar biliyor seni elbet
Hasret ile sevgi harmanlaştı vuslata dönecektir elbet...