Soğuk İkram Şiiri - Seyfi Karaca

Madde madde insana tabiyatıyla
Gözünde ve gönlünde kimin nesi varsa oradan seyrolur mimozan
Denizi oltalanmış günbatımı fırtınalarındaki deterjan köpüklerine bakar kimi
Kimi şarap içer, kızıl rengine eldeki kırık kadehin
Kimi duvara bakar kaç milim betonarme çelik hesabıyla korkunç kondulara
Kimi rampa eğilimindedir sıfır dereceli duvardaki kaplanmış çiçeksiz kağıda
Kimi dümdüz bir çizgi çize toprağa,
Ki şurdan şuraya geçenin helebilmem nesini der gibi
Kimi tek renk suluboyayla doldurur kuşluk vaktini talihsiz
Gökyüzünü karartmaların aksak ritmiyle yaşamak işini yavaşlatarak
Kimi çivileyip çerçeveledim sanır gökkuşağını var mı itirazı olan diye dünyaya
Kimi çerçeveye bakar
Tekzipli
Nakkaşlı
Yaldızlı
Yavan yaşıkları sırılsıklam ıslanmış sokaklar soğunda
Kimi üstü buz bağlamış küskün gülleri okşar,
Toprak teninde kapısız penceresiz dışarda
Belki aklı hayali düğümlenmiş bir ladestir delisi gibisine kimi
Tez çıkıp da yenisi gelsin diye aşk damarından tomurcuklanan
Düşeyazdığı bahara....

Seyfi Karaca........Ocak / 12