Soğuk Bir Işık İçime Doğmuş

İkizim venüs, benim tersime döner,
Dünya ben olsam, güneş de söner.

Sonbaharı aşanlar, yaprak saçtılar,
İlk güneşte ölümüne çiçek açtılar.

Belirgin olmamak da bir edeptir,
Elimde olmayan bir çizgi mi sebeptir?

Dünyadan çıkıp semaya sarktılar,
Her gördüğüne heveslenip yarıda bıraktılar.

Kara gece, bir daha çağıracak seni,
Cüceler görecek senin cüsseni.

Rabbim bize kızıp gök kubbeyi eğdiyse,
Öperim yerleri, senin nefesin değdiyse.

Herkesi çeken, güneşin ışığı,
Herkes olmuştur güneşin aşığı.

Kadersiz olan benim, değmeden yandım,
Benim güneşim de sensin, zor dayandım.

Dönüp duruyoruz, dolaşmadan,
Kavrulup donuyoruz fazla yaklaşmadan.

Şair Zegan