Soğuk Şiiri - Mîr Delal Deniz

yine dağınık bir aşk yaşadık
sen uzaklarında sarılırken soyutsallığıma
ben somut düşler kurdum bize,
hiç birleşmeyecek iki kıta gibi sevmelerim
sana da en uzakları düştü.
duran bir trenin kalkış zamanına ne kadar kaldı,bilmiyorum,
ama yüreğimden sana kalkan kaçıncı tren,iyi biliyorum/bir...
peki kadın söylermisin
hangi trenleri kıtalardan aşırmalıyım
duran bir yüreğe seni götürmek gibi yolculuklarım..
farkına vardığımda çoktan aldatmıştım seni
ve sen sevmeye başladığında bıraktım seni,herzamanki ben..
sen de mi hatalar
yoksa benim sorumsuz gözlerimin doyumsuzluğumu,bilemedim
ya da sen de bildin saldın koynuma kendini
şimdilerde acı çeken birisin
şiirler yazıp duygusal anlar yaşayan,başkasının gözünden..
senle bir tiyatro sahnesine girmiştik,hatırlarsan
ve son perdesinde ben ölüyordum
yaklaşmıştın bana ve demiştin,
seni öldürmeliyim gerçeğe kal diye..
şimdi bir ölüyüm arka sokağında
elektiriklerim kesik
her zamanki gibi karanlık ve nemli kokuyorum
geç kalmadan cesedime ulaş kadın..
kokum sinmesin başka duvarlara....