Soğuk Şiiri - Mert Ali Bedel

Soğuk yok
Yol yoksulluk içinde
Savaş, ölümün ilk aşkı
Soğuk, ölümün içinde
Değil bir yaranın kanaması
Daha derine atılan bir neşterdir hayat
Gülmek ve ağlamak
Anlamak
Yitirmek anlamını
Yol, yokluk içinde
Gitmez; vurur beni yerden yere
İnsan neyi sever?
Ruhu öldüren sözler midir?
Dinledikçe demlenen kelâm gerçek midir?
Rabbin nefesi vuruyor kulağıma çekiçle
Parçalanıyor içimin örsleri
Soğuk yok bu gece
Şiir, neşterdir elimde
Kadın, kesilir kelimelerle
Ve keser beni, keskin dilleriyle
Duman dolar gözlerimden içeri
İçimden geçmez bir yârin elleri
Ellerim neden bu kadar kirli?
O kadın beni nasıl kirletti?
Soğuk yok bu tende
Soluk yok
Yok verilecek bir can
Canımı alacak ecel yok
Zira yaşarken olmuşum ben
Yaşanırken ölmüşüm
İhtirasın çanı çalıyor
Kiliselerde
Secdelerde küs yalnızlıklar
Niçin ve nerede?
Anlam yitti
Arandığı yerde
Soğuk tenimde
Tenin en güzel yalanı
Yarınlar gizlerinde kaldı
Ve gözlerimde senin için yaşlar
Biraz yalanla karıştı
Soğuk, şimdi bir acıdır bu şiirde.