Tesadüf Şiiri - Mert Ali Bedel

Sen en korkulacak şiir,
Durmaksızın atan kesik bir damar.
Yerde değilsin, gökte zaten hiç durma,
Durduğundan duruldum biraz,
Attım içime,
İçim dolu bir mezarlık, bekçisi sen.
Tavafuk dolu yalnızlık,
Ne anlarsın ki benden?
Kaybolmak için buldum seni,
Buldum ki kayboldum.
Vardığım ilk yolda durdum,
Kaçtığım sen, dönüp geldiğim yine sen.
Şimdi nitelikli bir yarasın şiirlerimde,
Sen bir şey söyleme,
Bilirim seni... Gördüm gözlerinin içinde.
Ördün ağlarını getirdiğim uygarlığın üstüne.
Ertelenerek yaşanmamalı bence hiçbir şey,
Ya da kalmalı yaşanılan her şey yaşandığı yerde.
Salıncakta sallanan kız,
Dalda sallanan bir adam,
İdam edilen şiirler,
Kim karlı bu savaştan?
Yerim yoktu, belki de dağınıktı dünyan.
Bu gidişimin temelidir seni sevmek,
Fakat hatam susa susa söylemek,
Bir şey beklememek.
Ne suçlusu var, ne suçsuzu,
Nereye gömülecekse bu sevgi,
İşte orasıdır cehennem.