Sofia-8 Şiiri - Gülsüm Baykara

Bir düşünüş yitirir oldu kendini bugünlerde
Ve sıcağında bir suyun başkaca demlere dalar oldu ellerim
Ansızın bir karanlıkta ellerimin yangınına derman aradığın
Ve sonrası bir sualle noktaladığın merak epeyce duraksatmıştı beni
Avuç içlerimi bu sualle keşfettiğim doğrudur
Bir doğruluk ki kendisinde biriken sevgisizliğin birikintisinde boğuldum
En çokta dudaklarından taşacak olan çocukluğunda boğulmayı dilerdim
Bir annen vardı narsist hiç bilmezdim kendisini seni bilmediğim kadar
Sana baktığımda anladımdı çocukluğumuzun aynı kulvarda büyüdüğünü
Ve şimdi bir çıkarımla affettim yok oluşunu
Çünki zaman doğru bir düzlemle eş olmadığı gibi bizi de kabullenemiyor
Başka bir hayatın cilvesiyiz şu an da sevgilim
Sen en güzelisin şimdi yorgun geçmişimin
Ve en çok yaralanmış olanı
En güzel yanılgımdın sen benim
Ve en güzel mağlubiyetim sevgilim
Ateşe atılan İbrahim’le aynı ahvali tadıyoruz
kavmimiz bir değil,işte bir mağlubiyet daha