SOFİ
Hazin bir gecede yola çıkmış bir sofi sonbaharın akşamında ağaçlık alanda geçer akşam namazı vakti daraldığında kendine yer arar ve bakar ki aşağısında yavrularıyla birlikte uyuya kalan bir ceylan görür o esnada ceylan adamın yürüyüşünde ki hışırtılardan uyanır. ceylan aşağı doğru gider ve sofi onu takip eder sofi bakar ki ceylan oradan geçen dere kenarında duraksıyor.
sofi anlar ki bu ceylan ona abdestini alması için yol gösteriyor. ve ceylan geri döner yavrularına. ama sofi hala düşünür ' acaba insanımız bu ceylan kadar duyarlı olsa ve Allah a giden aşk yolunu gösterseler dünya da aşksız gezen olur mu?
Sofi namazını kılar ama hala ceylanın ona yaptığını düşünür. bu ceylan benden ürkmeden bana yol gösterdi.ben buna karşın ne yapabilirim' diye kendine sorar. en sonunda aklına bir güzel fikir gelir.
‘evet buldum' diye sevinir. benim yapacağım en güzel davranış bunu biraz daha beklemek ve ona göre bir yol çizmek ama diğer yandan yoluna devam etmesi gerektiğini düşünüyordu.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
