Alevler sardı çevremi,
Bir yangının ortasındayım.
Sadece gözlerin var,
Ağlayan gözlerin,
Benim için ağlayan.
Benim için üzülme.
Her yangında bin kez öldüm ben.
Bu, son yangınım.
Hüzne sarılı sevgimi,
İpek kozası gibi ördün.
Yüreğinden beni çıkarıp
Sevip okşayıp
Geri yerine koydun.
Sen de biliyorsun,
Ben de biliyorum:
Bir serabdır vuslatımız.
Benim için ağlama.
Söndüremez gözyaşların
Bu yangını hiçbir zaman.
Sen yandıkça,
Ben yandıkça
Ruhum sana koşacak;
Bilmiyorsun,
Sobeledim seni.
Serap Demirtürk
Kayıt Tarihi : 5.5.2004 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sobelediniz hocam.
TÜM YORUMLAR (3)