Sobe Şiiri - Gerçeğim Uçurum

bazen nedensiz akar bir söz
bize karışır zamanla
bize benzerler
ve zaman çoğunda geçmişimizden getirir
geçtiğimiz yollardan
anlamını yitirdi sandıklarımızı
soyunduğumuz ne varsa
...
bir iğde kokusunu
taşıdığı tüm anlamlarıyla
-beraber kokladığımız insanlarla-
zaman geri gelir
elimizi bıraksa da gülüşlerimiz
bilirim
zaman geri gelir
terkederek bizi iğde çiçeklerinin yanıbaşında
soluklanışlarımıza gelir
...
karıştığımız ne varsa hayatta
ne kadar benzedik yaşadıklarımızla
-ayvayla mesela, yar sanmıştım kokusunu bir zamanlar-
kokusu durur kalbimin dallarında
...
rüzgarların savurduğu yerdeyim
kükreyişsiz bir varoluşun kollarına asılmış
cezirinde denizim-dinlenmeliyim-
geri çekiliyor sularım
korkuyorum
zaman bulacak beni derinlerimden
vurulacağım
oracıkta...
...
varlığıma meydan okuyan şu zulüm
kaç katliamdır gözlerimin dokunduğu
kalbimdeki sehpalar sevincime kuruldu
..
dualarına sığındım
göğsünde dinlendim
vatanları ortak tüm acıların
bu huzur hangi acıdan düştü ellerime
yaralayan bu koku hangi ilencin gözlerinden
...
geri geliyor zaman
kendinin tanığıdır kalbim
vedasız giden her yüklemin ardından
bakracındaki son suyu döken kalbim
dualara sığınmış kalbim
...
ve geri gelir zaman
geniş zamanla kurulmuş hayatlarımıza
geçmişin sandıklarına sakladığımız ne varsa
getiriverir rüzgarlarla
bir gülüşle bazen
başka hayatlara söylenmiş ilençlerle
zaman geri gelir
..
korkuyorum
geliyor zaman
ağırlığından biliyorum taşıdıklarının
katliamım yakın..
..
nerede bırakmıştım o gün sevinçlerimi
öpüştüğüm sözcüklerimi mesela
düşlerimin saçlarına unuttuğum tarağımı
nerede bırakmıştım kendimi
-yaşamıştım-
...
bir tek duanın kalbine saklandım
sığındım her inancın eteğine
susmalarımla göçtüm
solumdan vazgeçtim soluklanmak uğruna
farzolunmuş
unuttum...
yoksa vurulacaktım
...
serencam
ne gam
vuruldu kalbim
yeniden
buldu beni zaman
kilitli yanlarımdan
yaralarımdan
sobe
sobe
gecede katliamım var...