Bir sessiz çığlıktı bizimkisi gönül kulağıyla duyanlara
Bir içten bakıştı bizimkisi gönül gözüyle görenlere
Bir serzenişti bizimkisi hakkı anlayanlara
Bir sesiz dua idi bizimkisi haktaalaya...
Bir özlemler deniziydi bizimkisi
Okyanuslar kadar derin ve sessiz
Yalnız bir martıydı maviliklere süzülen
Yalnız yakamozları gözleyen.
Bir yokluktu bizimkisi varlığı önemsemeyen
Bazen bir parça ekmeği tuza banıp yiyen
Bazen coşkuydu bizimkisi maziden özlenen,
Belkide sobalı bir evde sevgiyle özdeşleşen...
Kayıt Tarihi : 15.4.2019 20:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!