Soba İle Kimera -ara-su- Fallik Fosil Yı ...

her sözcüğüne
-özgün- bir oyunla
her bakış ve göz çırpışına
bir aşk çeşnesi

her anımsayışına gecemizin
-dokunuşup parmak uçlarınca-
büyük - ultra modern -
tuval nakş olur

üzerine yeşil halı çimenlikli
yol boyunca
ayakları yerden kesik
bir gelincik -kadın- gibi görünür

süpürgesiz kanatsız cadılar
bayramda bayraklarını açmış
kollarıyla uçmaya çalışır sana
bilirim..

bitmişsindir batmışsındır
bilirim.. dibin dinine
şu su -boğazı-
ne kadar dünyalığının..

pembe bisküvit kiremitli
cadılar kulübesini takip eden
yüreği tıkıştırıp paketledim
saydam bir muşambaya

serpiştiririm gizlenen yollarına gizlice
yapraklarımı kaybolsalar dahi
kaydolur göz bebeklere
kolkola giren polen kızlarım

hiç olmaya çalışmadığımız
hiç de anlamaya çalışmayacağım
bir dümen suyu vardı ya
yaşantımızı yaşamanın

dağıtır imgesini
rüzgaroğullarımın
çığrından çıplanıp çıksam da
çağrılar bastıramaz çığlığımı

iç hacimsiz karanlığına rağmen
üçgen pencerelerin
-babam olsa- kaymera'nın
(chimera or kimera)

alev dilini görür
-bense- pense
soba görürüm düşümde
postmodernistim ya..