Yüreğinde yaralar var, kimse bilmez halini,
Bir çocuğun özlemiyle arar ana baba sevgisini.
Çayını demlerken, muhabbetiyle sarar etrafı,
Bir dost, bir kardeş, hep yanındadır, açar kapıyı.
Erken yaşta düştü başına dertler, acılar,
Gözleri arar, yok annesi, babası, koca yollar.
Ama o pes etmez, dostluklara yelken açar,
İçinde umut, dilinde tatlı bir muhabbet saçar.
Misafir seven, kapısını açan bir gönül adamı,
Aşkını kazanmış, bedelini ödemiş bir sevda fermanı.
Elinden geleni yapar, dostu için ölür,
Bir bardak çayda hayatı bulur, mutluluğu görür.
İsa Karsu enişte, yaralı ama güçlü, dimdik,
Kalbinde dostluk, sevgisiyle sarar bizi bir çırpıda.
Misafirperverliğiyle, muhabbetiyle hep sıcak,
Hayatın acısını unutturur, bir anlık, bir çay tadında...
There are wounds in your heart, no one knows your situation,
He searches for the love of his parents with the longing of a child.
While brewing his tea, he surrounds himself with his conversation,
A friend, a brother, is always with you and opens the door.
Troubles and pain fell on him at an early age,
His eyes search, there is no mother, no father, the husband goes away.
But he doesn't give up, he sets sail for friendships,
It spreads hope inside and sweet conversation on its tongue.
A man of heart who loves guests and opens his door,
A decree of love that earned its love and paid the price.
He does his best, dies for his friend,
He finds life and sees happiness in a cup of tea.
Uncle İsa Karsu, wounded but strong, standing tall,
He surrounds us with friendship and love in his heart at once.
Always warm with its hospitality and conversation,
It makes you forget the pain of life, for a moment, with the taste of tea...
Kayıt Tarihi : 12.9.2024 09:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
