Şizofren Aşkın Paranoyası Şiiri - Esra T ...

Yar, kirpiklerine tutunmaya çalışıyorum...
Lügatımda adını haykırırken tüm geçmiş zaman kipleri,
dudağımı kör bir neşter tadıyla yalar geçer imlası bozuk intihar cümlelerim
Bitkisel aşkın jilet kesikleriymiş donatan ruhumu
(ki duyulmaz sayhalarımmış ruhumun müsveddesi)
Yarım mı kaldık sevgili bu girift denklemlerin çokça bilinmezinde?
(ki bu belirsizlik bedenimin kadavradan ibaresi)

Yar, kirpiklerine tutunmaya çalışıyorum...
Hayatımın şah damarı kesilipte kanı içime akmaya başlayınca
boğuluyorum ihanete gebe gözlerinin gölgesinde
Yüreğinin kelepçesini geçirip boynuma tadarken darağacının meyvesini,
ruhumu bırakıyorum boşluğa
Parmak uçlarının dokunuşuna tanıklık eden her bir zerremi,
dudaklarının imzasıyla salıyorum pusulasız siyah ırmaklarına

Yar, kirpiklerinin kıyısından düşüyorum...
Şimdi, azad ettiğin nefesinden arta kalanlarla dağılmış ben’i,
bırak toplamaya çalışma dilinde
Yüreğinin muştasıyla parçala gözbebeklerime rehnedilmiş silüetinin aksini
Sen şizofren aşkların devrilmiş kralların paranoyası
uzattığın her kıvılcıma şerha şerha eriyen bedenim
göllensin ruhumda sensizlik şimdi...