Sızıntı Şiiri - Sevgi Batbay Özçelik

az kaldı
geliyorum korkuların üstesinden

sessizliğimle bozdum
yere kapaklanmış yalnızlığın
uterusunu
duvarda yankılanan es geç sesleri
çivisi çıkmış çerçeveler
aklımın merkezinde kazılar
taşan ırmak
ve kopan çığlıklar
sızıntı üzerine sızıntı
çıldırmak üzereyken gece
tanrı yetişti imdadıma
....kurtuldum

ağzı açılmamış onca mektup yazdım
iğneli sözler
tıka basa çuvalla
gamsız, tasasızlar ordusuna postaladım

bilir misin..?
kaç asır'a bedeldir ölüm
kaç zindan bir hayat eder
hangi emek bir evlat karşılar
ayıklamaya çalışırken pirincin taşını
taş üzerinde taş bırakmadı zalimler
toprağın ruhunu zehirlediler

aşk uğruna arşınlandı
delindi dağların bağrı
dolu dizgin sevdalar yaşandı
ölümsüz şiirler doğdu
çöllerde süründü mecnun
kâh şirin oldum
kâh leyla
örselenmiş yerlerimden öp
.... özledim

hesapsız oluşu sevdim bu dünyada
sevmedim yüzsüzlüğü
tutundum inançların kanadına
ezber bozdum aritmetik sayılarda
vazgeçtim ömürden
kollarını aç giderken
çağır beni yardıma
akarken çocukların gözyaşı yüreğime
un ufak oldum umman da
duy sesimi
allah aşkına
daha fazla
....kana(kı) tma.

onbir/ağustos2014