Sızıntı Şiiri - Serpil Balçık

Öyle bir kırgınlık ki bendeki,
Çok kolay inandırılırım
Aslında kırmak istemeyişinize
Ve inandığımda size
Hiç kırılmamışımdır artık.
Bazen ise
Öyle bir kırarsınız ki beni,
O kırık hiç geçmez,
O kırık ve verdiği kalıcı iz,
Leke, acı.
Ona dokunduğunuz halde hissetmeseniz de
Ona baktığınız halde görmeseniz de
Hiç bilmeseniz de onu
Farkındalığınızın beceriksizliği
Engel değil acımasına,
Mani değil kalıcılığına.
Sesini duymasanız da
Geçmez o kırık hiçbir an
Ve ardından başlayan sızıntı.
İçerime süzülür yıkım.
Sızım sızım sızlatır içimi sızıntı.
Öyle bir kırılırım ki size bazen
O çatlak hiç kapanmaz.
Ve rüzgar girer içeri
Oradan gelen tozlar uçuşur içeride.
Su sızar, soğuk girer,
Buz tutar içerim.
Sakınmak gereken ne varsa
Saklamak gereken ne varsa
Sızar çatlaktan
Ve içerim öyle bir yaralanır ki
Bu defa kan sızar dışarı…

Öyle bir kırgınlık ki bendeki
Kelimeler tümceye kırgın.
Bundan ötesi kırk yıllık bir kırık kadar derin.
Kırgınım!
Konuşmasak da olur.

ARALIK 2005