Sizin Yüzünüzden Şiiri - Tahir Özdemir

Kendimi bile göremediğim günlerim oldu
Yarınlara en çok benim umudum vardı kalmadı
Sığınak nedir bilmezken sığındım yaşamaya
Takatim kalmadı sizin yüzünüzden

Güneş gördükçe kuruyor ağaçlarım
Kurudukça kırılıyor
Gönlüm ne bir bahar tanıdı ne bir yaz
Kırıldıkça kırıldı sizin yüzünüzden

Ne sandın kalabalığı yalnızlığı ne sandın
Tomurcuk kırılmış yoktur bir merhemi
Huy baki demişlerdi yalan sandım
Hiçbir şey gönlümce olmadı sizin yüzünüzden

Zindan mı karanlık oysa umut ışığı
Gönül sarayım birer birer ok yemiş
Sözlerden bıktım her şey toz duman
Her derdim dermansız sizin yüzünüzden

Kıştandır boğulduğum gitmeyen adımlarım
Sevmenin umudu bitmezmiş derindir yalnızlık
Kendimi bile göremediğim günlerim oldu
Ben böyle değildim sizin yüzünüzden

Sen misin çıkmaz sokakta kendini avutan
Ruhum bedenime leş olmuş düşünür şaşkınlıktan
Duvarlara sesleniş içimde bitmeyen sürekli zelzere
Kalemim yazmayınca hüküm vermiyor sizin yüzünüzden

Göçtü yüreğimin mahmur kuşları
Kavgalıyım kendimle kendimden gıyap
Susmayan çığlıklarım susana dek
Azrail kapıma dayanana dek sizin yüzünüzden