Sizin Olmayan Şiiri - Ufuk Özünlü

An'sızın girdiniz hayatıma,
Hatalarımla günahım boynuma,
İsterseniz atın beni karanlığın koynuna,
Varın gidin yolunuza.

Cocuk gördünüz beni,
Ama bir o kadarda oldum size abi,
Şimdi aldınız bendeki bütün gizi,
Soran olursa o delinin teki,
Sırf siz mutlu olun diye,
O şimdi size bir hediye,
Titriyor ama güçlü,
Kıyamete beş Kala,
Varın gidin yolunuza.

Bir kendine yoktu çizgim,
Hepinizeydi sevgim,
Bir ayrı vardı oda sevgilim,
O da benden ayrı düştü,
Şimdi memnun oldunuz mu?
Ben öldüm.
Tüm karamsarlıklarınız gerçekleşti mi?
Tüm söylemleriniz onu etkiledi mi?
Bırakın beni bir ilk olsun,
Ölene kadar benimle dolsun,
Şimdi ben tek tabanca avareyim,
Kâh güler kâh ağlar gezerim,
Bırakın beni ben kendi yolumda öleyim,
Dokunmayın benim aşkıma,
Varın gidin yolunuza.

Bende insanım bende ağlarım,
Bir robot misali size koşarım,
Ağrıyacak tabiki benimde tabanlarım,
Ama ne olur kirletmeyin kimseyi,
Bir hiç olmamışlıkla öğrenmeyi,
Sizde öğrenin kıyaslanmayarak gülmeyi,
Bir kelebeğin ömründe bütün dünyayı görmeyi,
Bende isterdim ölmemeyi,
Şimdi gidiyorum buralardan,
Artık ilişmeyin bana,
Dokunmayın benim mor ışığıma,
Onunla birlikte sonsuza,
Varın gidin yolunuza.

Gidiyorum Buralardan.