kızlarıma ithafen
Siz doğduğunuzda ellerimde tutuyordum
Bir çiçek gibi koklamak için
Çünkü cennet kokusu dediler evlat kokusu
Sonra ilk adımlarınızı atarken ellerinizden tutuyorum
Düşmesin yürüsün diye uzun bir hayata doğru
Yürüdünüz, yürüdünüz de büyüdünüz
Artık bıraksam da ellerinizi, yürüseniz de ben olmadan
Sanmayın tutmuyorum yüreğimde hala elleriniz
Geceleri kalkıp yatağınıza bakıyorum yine
Üstünüzü örtmek, okşamak için saçlarınızı
Hala gözümde minik olan ellerinizi tutmak için
Sonra buruk dönüyorum yatağıma
Hayalini kurarak geçmişin
Hani omuzlarımda gezdiğiniz
Oysa ne güzeldi o günler
Soba yanmadan da da ısınırdık
Yüreklerimizdeki sıcaklıkla
Sizin için yanan o yürekler vardı.
Bir gün yine ararsanız o sıcaklığı
Soğuk olsa da ellerim
Bilin ki hep ısıtacak sizi yüreğim.
Soğukta olsa üstümde taş toprak.
Kayıt Tarihi : 9.7.2015 16:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
evlatlar büyünce artık bizlerin ellerini bırakıyor ve evden ayrılma zamanları geliyor her ne kadar hayatın gereği olsada zor
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!