Sizin hiç çocuğunuz öldü mü?
Onun ölüsünü görüp,
Soğuk bedenine kapanıp ağladınız mı?
Benim çocuğum öldü…
İşte o anda bedenimde kanım dondu.
İliklerim kemiklerimden çekildi.
Hayat damarlarım kurudu,
Boğazım düğüm düğüm oldu.
Yer ile gök yer değiştirdi.
Orada upuzun yatan bendim
Onunla ölmüştüm,
Yaşam anlamını yitirmişti.
Yüreğim kan ağlıyordu.
Bedenimin içi boşalmıştı.
İşte dostlar,
O günden bu yana
Ben bu mezar başında
Onu, yavrumu bekler oldum.
İçi boş bir bedenle dolaşır oldum.
Benden geçti yaşamak,
Geçti gülmek.
Unuttum o eski kahkahaları.
Yaşamak için değil, ölmek için yaşıyorum.
Uyuyorsam; rüyamda onu görmek,
Onu koklamak için uyuyorum.
Yavrusuz olmuyor dostlar, olmuyor
Dünya boşa dönüyor.
Kayıt Tarihi : 20.12.2007 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şairin FİDAN isimli kitabında yayınlandı
Alah kimseye yazdırmasın böyle kelam
Saygılar sayın Şahin.
çiğerlerden parçalar alınırcasına acının feleğimizi şaşırtması gibi.saygılar
tebrikler yüreğine sağlık kutlarım
TÜM YORUMLAR (9)