Sizin Hiç Babanız Öldü Mü? Şiiri - Yorumlar

Senin baban öldü mü hiç (kardeşim) (ki konuşuyorsun böyle)

Benim öldü!
Kör oldum ben kör,
Sanki gözümün birini kaybetmiş gibi oldum...

Böyle bir ifade var demek istiyorum işte...

Onur Hanım, eleştirinize genelde katılıyorum, ben de şiirin çok kötü bir şiir olduğu kanaatindeyim. Fakat bir hususa katılmıyor, bir diğerinin de cevabını merak ediyorum...

Katılmadığım husus şu:
Senin hiç baban öldü mü?
Burada yanlış bir söyleyiş değil. Çünkü zaten şair ''Babanız sağ mı, öldü mü efendim? '' kastıyla sormuyor. Sen bilir misin baba ölümünün acısını demeye getiriyor (her şeye rağmen müstehzî bir tarz içinde) Günlük hayatta birine çıkışacağımızda biz de kullanırız bu tür soruları. Sertçe bir ses tonuyla:

Sen hiç beş metreden düştün mü (kardeşim! ?) (Nereden bileceksin o zaman ne olur?) türünden bir ifade bence o.

Yani hiddetle söylenen türden cümlelere istihza ekleyerek söylemeyi seçmiş bir şiir bu.

Merak ettiğim de şu:
Gerçekten, ölüler neden yıkanır? Doğru hatırlıyorsam şehitler dışında bebek, ihtiyar herkes, ölen her kişi guslettirilir. Böyle şeylerin çok da bir sebebinin olması gerekmez. Fakat değinmişsiniz, biliyorsanız diye sordum.

”Yıkadılar, aldılar, götürdüler.”

Genelde öyle yapıyorlar. Sadece şehitse, kanıyla gömüyorlar. Bunu şimdi burada, böyle hatırlatmaya gerek var mı?

“Sahi, ölü neden yıkanır?”
“Âdettir de ondan…”
“Yok, değil, dinimiz gereği…”
“Dinimiz gereği, anladık da neden yıkanır?”
“Pis olduğu için…”
“Bizim ölülerimiz pis değil ki!”
“Dini açıdan pis olduğundan…”
“Olur mu? Dedem seksen yaşındaydı, dölden döşten kesilmişti. Onu da yıkadılar. Çocukları da yıkıyorlar. Bebekleri bile yıkıyorlar. Onlar da mı öyle? Yok, yok, ondan değil… Ya neden?”
“Sebebi var, dedim ya… Sebebi var… Dinimiz mantık dini…” “Haydi, söylesene ya! Çatlatma beni meraktan!”
“Sabret biraz! Dokuz ay nasıl durdun?”

:)

”Benim bir kere öldü, kör oldum.”

Bir kere daha ölürse, sağır olacak! Bir kere daha ölürse topal, bir kere daha ölürse… Dur, çok karıştırma!.. Altından çapanoğlu çıkacak!..

Yedi canlı mübarek! Ne babaymış be! Şair babası olunca böyle oluyor demek ki! Kedi gibi yedi canlı!..

Öl babam öl!..

Annem gider mahalleye
Babam gider kahveye
Düş babam düş!
Düş babam düş!..

Böyle bir şekerleme vardı, çocukluğumda söylerdim. Şekerleme değil, değil… Tekerleme…

Hanım gitti bey gitti
Ev bize kaldı!

Diyerek sevinirdik, annemiz babamız gittiğinde. Rahatça oynar, evi alt üst ederdik! Taklalar atardık halıların üstünde.

Babaları ölenler kör olmazlar. Sakın inanmayın! Onun dediğine bakmayın! Saçmalamış. Kör olayım yalanım varsa! İki gözüm önüme aksın! Gözlerim kör olsun! İki gözümden olayım! Kandırıyor. Gözü mözü kör olmadı. İsterseniz arkadaşlarına sorun! Abartıcı şair, ne olacak!

:)

Sizin Hiç Babanız Öldü Mü?
“Sizin hiç babanız öldü mü?”

Sorunun soruluş şekli saçma!

“Sizin” zaten gereksiz de haydi dokunmayalım, orada dursun, yeşillik olsun!

“Hiç babanız öldü mü?”

“Hiç diş çektirdiniz mi?” dercesine…

Sanki birçok baba var! Var ya… Neden olmasın? Şambaba var. İskele babası var. Birçok baba var. Anadol var, Babadol var… Yok! O bir araba markası… Hem Babadol olur mu? Anaya mubah, babaya günah! O nedenle babalı olma ihtimali çok az. Ana, her sözcüğün yanına yakışır. Elegan… Şıklık… Şık durur. Eh, ne de olsa kadın! Baba ise… Neyse… Konuyu dağıtmayalım. Zaten kızıyorlar. Aforoz edecekler yakında beni. Kim edecek? Papazlar… Yok yok, onlar değil… PAPA var ya PAPA… PAPA da BABA demek değil mi? He ya! Baba demek… Hıristiyanlar, ne kadar da BABA DELİSİymişler yahu!.. Kaç baba edineceklerini şaşırmışlar!.. Şaşırırlar tabi… Ana bellidir de, babayı sadece ana bilir, bir de ALLAH! O nedenle babaların adlarıyla değil, anaların adlarıyla iade ediliriz Rabbimize… Bu Hıristiyanlarda var ya… İşler daha da karışık… Bunların bazılarının babalarını sadece Allah bilir, anaları bile bilmez! O nedenle İslamiyet’e de düşmandırlar. Alırlar babalarını önlerine, seferler düzenlerler, İslâm ülkelerine! Almaya gelirler ülkelerimizi! Alırlar!.. Havalarını… Derslerini alırlar, dönerler memleketlerine kel, kör, topal… Kös kös…

Ne diyordum? Ha… Baba diyordum. Sanki otuz iki babamız varmış gibi… Zaten anamız belli, babamız belli… Ninni bebeğim ninni! Yok, öyle değildi.

Zaten topu topu bir tanecik babamız var… Allah Allah! Ondan evvel kavuşmamışsak Rabbimize, elbette ölümüne şahit olacağız.

“Aranızda, babasını kaybeden var mı?” demesi gerekirken, bak nasıl soruyor!.. Bu da baba işte!.. Hem de Baba Şairlerden!..

Bu defa da hafife mi alınmış olurdu acaba? “Aranızda cüzdan kaybeden var mı?” der gibi…

:)

Çok acayip dünyadır bu ; GINDIRLANIR , haşre gider...
Aklı başında kimse yok ; rûh kurtlu , ömür derbeder ...
Reklamla gözler boyalı , basiret yok , takdir bozuk ;
İnsanlar , saçma laflarda , kerametler var zanneder ...

Gındırlanır= Yuvarlanır..

Babamı tam bir sene önce kayb ettim
Baba, şimdi yanımda olsaydın
Bir soru soracaktım sana:
'Neden sevmeden güvendiğimiz de siz
Güvenmeden sevdiğimiz de'
Bu gece uyuyamadım
Sabaha kadar uyumayacağımı da biliyorum
Uyursam rüyama gelir misin, baba
Çok ihtiyacım var sana


Mingeçevir
20.06.2010
04 :50

Belki de bunu şiir diye yazmamıştır Cemal Süreyya.
Belki de baba konulu bir sohbette söylediklerinden not edilenlerdir.

Siz hiç hamama gittiniz mi?
Ben gittim lambanın biri söndü
Gözümün biri söndü kör oldum.
Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
Söylelemesine maviydi kör oldum
Taslara gelince hamam taslarına
Taslar pırıl pırıldı ayna gibiydi
Taslarda yüzümün yarısını gördüm
Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
Yüzümden ummazdım bunu kör oldum
Siz hiç sabunluyken ağladınız mı?

Ne anladınız?
Benim kalın kafam hiçbirşey anlamadı.

Korku nedir bilmiyordun,
Hodri meydan gidiyordun,
Kim insandır biliyordun,
Baba dedim sana baba.

Yıllar yılı hasta idin,
Günden güne hep eridin.
ölürken de sen er idin,
Baba dedim sana baba.

18.6.2010

Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü, kör oldum.
Yıkadılar, aldılar, götürdüler.
Babamdan ummazdım bunu kör oldum.

Sadeçe bu dörtlük babayla ilgili.
Ya gerisi?