22 ya da 1458 veya 1294 sizin benim için sadece bir sayıdır bu rakamlar. Oysa ki o rakamların arkasında ne hüzünler ne acılar vardır, bilemeyiz... O gün 22 kişi küresel salgında can vermiş, 22 ailenin evine ateş düşmüştür... Ateş de düştüğü yeri yakıyor tabi ki...
1294 yeni tanı konmuş, salgına yakalanmış. Bunların bir kısmı yoğun bakım ünitesine bağlanmış ve mücadele ile hayata tutunmaya çalışıyor... Geride bıraktıklarını, bırakacaklarını düşünüyor belki... Yoğun Bakım da olmak, nasıl bir duygu, hem hasta hem de yakınları için...
Bir doktor, ''Eğer ki yoğun bakımda olan hastaların nasıl nefes alıp verdiklerini bir görseniz sosyal mesafeye, temizliğe, maska takmaya daha bir özen gösterirdiniz.'' diyor. Sakın hafife almayın bu cümleyi...
Tabi bu rakamlar hastalığın daha fazla yayıldığı ülkelerde daha fazla... Dünyanın ve insanların, artık bundan sonra bir silkinip kendine gelmesi lazım. İnsanlık, nereye gidiyor? Dileyelim merhamet duygusu o büyük devletleri yönetenlerin de yüreğine düşsün biraz.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta