Sizida Sürgün Şiiri - Seyfi Karaca

Porselen bir ayaz
Sürahideki sarap bittikce tebessümü koyulasan mum alevlerinin hüznü
Bulutlardaki sakinligi nereye dagitacagini bilmeden de
Saat bazi yerlerine dokunmadan zamanin
Hicbirsey her yerden ne koparirsa serveti yalnizlik olan kazanca
Halkasi kopmus kirilmis
Zeminden tavana bosalmis damlalarin dökülüp sicradigi
Ve yazacak bir seyler ararken kagitla kalem
Birakildigi yerde öylece durmaktaysa dünkü yagmurdan sokak lambalari
Oturanlari coktan gitmis kanepelere
Esen soguklara dayanamayip kapatiyor kiyidaki rihtim
Ve bulanik renge bogunuk duvarlar buyu
Düsen her yaprak sisli gazel cekilip giden evler caddeler
Kimselere sigmayan yoklugun kolunda ve koynunda nere baksan
Icinde sakladigi tüm yorgunluklara sefil kefil,
Öyle de calip söylüyor her sürgüne muhacir
Kendini dokunanlar kadar her sizidan süzülerek akordiyon,
Akordiyon..
Akardiyon..

Mart / 21