Sizi sevebilmeyi ne çok isterdim

Ne çok severdim gökkuşağını
Renklerini saymışımdır çoğu zaman
Aynı çocukluğum gibiydiler
Ne tasaları olurdu,
Ne uğrardı, yanlarına keder

Yıllar sonra tekrar görmüştüm aynı renkleri
Hüzünler doğuran gözlerinizin gülüşünde
Çocukluğum kadar şen olmasalar da
Hazana durmuş mevsimler kadar güzeldiler

Nasıl anlatsam.
Yüreğimde öldüğünü düşündüğüm
Bir şeyler tekrar canlandı sanki
Adını bile unutmuştum oysa çoktandır
Anladım ki tüm bu duygu fırtınasının
“adı sevgi, soyadı özlemdi”

Demem o ki;
Dalgaların kumsalı okşadığı gibi
Martıların çığlıkları kadar yürekten
Ve yakamozların maviye tutkusuyla
Sizi sevebilmeyi ne çok isterdim

Uyuduğunuzda açılan sırtınızı örtmek
Usul usul saçlarınızı okşamak
Soluk alıp verişinizle
Yüreğinizin ritmini dinlemek için
Sizi sevebilmeyi ne çok isterdim

Bir bardak çayla
Bir dilim ekmeği bölüşmek
Dışarıya her çıktığınızda
Kapıda ayak sesinizi dinlemek
Ve uzakta olduğunuz her an
Her saniye deliler gibi özlemek için
Sizi sevebilmeyi ne çok isterdim

Çınar ağaçlarında
Cıvıldaşan serçeler gibi
Cıvıl cıvıl, şen şakrak
Saksıdaki Nergis gibi
Yeniden canlanarak
Kaygınızda sevincinizde
Gökkuşağının yedi rengiyle
Bir ömür yanınızda olmayı ve
Sizi sevebilmeyi ne çok isterdim

04.02.2013-Yenişehir/Mersin