Sızı/anma Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Yaz
Serin haberler
Kültür sızısı
Kavuşmalar
Ciğerimize sürülen kan gibi geldi

Kavuştuk
Bir şendik
Pir şendik
Çocuklar kadar güzeldik

Avlularda gezdik
Tarih dedik
Gül sevdik
Çay içtik

Usta elinden bağlama
Dilinden deyiş
Sözünden memleket

Çınar gölgesi ömrümüz
Ateş yanınca kül
Naralar içinde ses
Mızrak gibi indi içimize
Saklanmadık tenimize

Keşke görmeseydin
Çiğerimiz yabancı oldu bize
Ellerimiz eridi
Derimiz gerildi

Keşke korksaydık
Bu zulmü anlardık
Dumana durdular selamı
Ayırdılar işte
Ben ile ustamı

| Ah çocuk..Kaç kez..Kaç kez affedeceğiz kendimizi..Bu zalimlikte neyin nesi |

Ah çocuk
Nasıl yanar bilmezsin
Türküde yanar
Ses de yanar
El de yanar
İçim dağlanır
Çaldığım bağlamam kadar

Döne döne düştük yola
Selam verdik
Helalleştik sonra
Ağır ağır
Zulüm zulüm
Geldi ölüm
Ne sen sor
Ne ben söyleyim
Ben bu derdi kime deyim

| Ayıptır diye gül atmadık ele
Nasıl bakacak bunlar
İnsan olanın yüzüne |

İçim yandı çocuk
Derime merhem sürmedim
Anlamak işim değildi ölümü
Ben insanı sezdim

| Nasıl düşmanmış..Cahil aklı..Işığa |

İşte çocuk
Ben bunu tarihte gördüm
Katıksızdı ölüm
Türküydü sözüm

Şimdi gidiyorum çocuk
İyi bak şiirime
İyi bak türküme
İyi bak karikatürüme
İyi bak ölüme yürüyüşüme
Selam dur insanın güzelliğine
Kabem olsun yüreğin

| Sızlanma
Bir gün döneceğim
Uğruna can verdiğim
Memleketim/melketim |

Kül olup savrulandır toprağımıza
Can dedikçe bizi hatırla
Yüzün gülsün çocuk
Ağlama
Bin can kurbandır
Memleketimin toğrağına
Biz doyamadık
Sen doy otuz yedi can'a

| Umuttur yüzüne baktığımız
Uğruna aç kaldığımız
Bıkmadan
Çabaladığımız |

Bir yumruk gibi düşün beni ölüm
Sanada geçer elbet sözüm
Bir candır sana sözüm
Aldın mı/Bakma yüzüme
Yine döneceğim
Memleketime
Gül yüzlü sevdiğime

2 Temmuz da can veren canlara ve çocuklara... S a y g ı y l a a n ı y o r u m...

22 Haziran 2004 ' Sır yanarken '