Siyah ve beyazın ortasında,
Tam ortasında,
Karışması değil iki rengin, çarpışmasıdır.
İkisinin birbirine değdiği anda başlar.
Devam eder sonsuza kadar.
Sonsuzluk gizler yalanları.
Yalanlar şarkı söyler sonsuza inat.
O alay eder yalnızlığıyla.
Herkesi kendi gibi yalnız sanır.
Ve yalnız bırakır.
Yara kanar.
Kan akar.
Yara özler.
Yara yalnız.
Kan sessiz.
Birbirine mahcup dudaklar kadar.
Susar bir yerde.
Ağlamaz, gülmez,
Kin gütmez, nefret etmez.
Sadece yalnız bırakır.
Yaşa dostum.
İçinden nasıl geliyorsa.
Ağlamakta olsan,
Gülmekte,
Yalnızlığa kadeh kaldırmakta.
Keman seslerinde,
Bir kedi de olsan.
“şimdi size güneşi anlatacağım”
diyen biri de olsan.
dünya dönmez sanılanın aksine.
sen hissetmiyorsan.
İnandırma insanları,
Yeşil çiçekler açmıyorsan.
İkna etme bulutları, yağmur yağdırmaya.
İstediğinde ölemiyorsan.
Konuşma ağaçlarla,
Dil dökme çiçeklere,
Getiremiyorsan yazı.
Siyah ve beyazın ortasında,
Tam ortasında,
İşte böyle bir renktir kırmızı.
Kayıt Tarihi : 14.5.2013 16:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!