Siz Sevemedikçe... Şiiri - Melih Coşkun

Gökyüzü
Beyaz bir kılıç gibi
Saplıyor öfkesini geceye

İnan ki küsmedim hiçbir maviye
En zayıf yerime saplamış olsa da bıçağını
Dikeni yüzünden güle darılmak şaire yakışmaz

Yağmuruyla sevdim gökyüzünü
Toprağı çamuruyla
Yenilmişliğiyle sevdim yurdumu
Eksik yaşanmışlığıyla hayatı

Dikenlerle kaplanmış olsa da her yanın
Sarmaşıklar sarmış olsa da duvarlarını
Sevmek
Kavgaya girmek demektir
Hesapsızca
Sonunun ne olacağını düşünmeden
Güneşe yürümek gibi çılgınca

Ürkek ve tedirgin ellerin
En cesur türküsünü söylemeye başlar aniden
Haykırır bütün sustuklarını,
Düşünmeden
Nerede ve nasıl son bulacağını...

Kafanda aykırı bir düşünce belirir
Yaşayabilmek için öldürmek değil
Ölmek,
Yaşatabilmek için...

Göğsünde kabaran bıçak yarası değil cesaret,
Elinde mavzerinle
Dalmak değil
Aç ve arkasız köylerin yoksul hanelerine
Yalnız hürriyet için çıkar kurşun silahımızdan
Yaşatmak için,
Öldürmek için değil,

Koskoca bir halkın
Rahatlıkla sığabileceği şu göğsümde
Sevgiye daha çok yer var.
Her acı, sevgiye biraz daha yer açar
Aşık oldukça cesurdur,
Her acı biraz daha azdırır inancımı

Siz sevemedikçe
Her gün daha da çok seviyorum sizi...

18 Nisan 2003

www.melihcoskun.com
www.blogcu.com/melihcoskun