Top oynarken çocukların,
Kopan çığlığıydı,
Gökyüzünde yankılanan,
Savruldukça uzuvlar,
Bombanın patladığı an.
---Siz hiç ölümü gördünüz mü?
---Bin bir parçaya bölündünüz mü?
Bebesini emzirirken,
Annenin kopar feryadı,
Yüreğine ateş düşmüştür o an,
Susturur şarapnel vurulur,
Henüz eşikten çıkamadan.
---Siz hiç ölümü gördünüz mü?
---Dünyada mahşeri yaşadınız mı?
Her köşede ölüm,
Cellât pusuda,
Patladıkça bombalar,
Ölüm denilen,
O açılan dipsiz çukura,
Masum bedenler düşer.
---Siz hiç ölümü gördünüz mü?
---Alev topu kucağına düştü mü?
Ezan okunurken minareden,
Top mermisi mescidi,
Vuruyor orta yerinden,
Enkazın altında can verenler,
Daha doğrulmadan secde den.
---Siz hiç öldünüz mü?
---Kefensiz gömüldünüz mü?
Burası Bosna, Müslüman Boşnak,
Srebrenitsa da zordur yaşamak,
Üstelik de Müslüman’dı ahali,
Vicdansızca Sırp yapınca alçaklık,
Yıkılıyordu genç kızların hayali,
---Siz hiç ölümü gördünüz mü?
---İnancınız için öldürüldünüz mü?
01.08.1995/Srebrenitsa
İbrahim Halil SipahiKayıt Tarihi : 19.5.2013 16:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri Bosna Srebrenitsa da Sırpların 7 bin müslümanı katlettiği o vahşet yerine olaydan 10 gün sonra görevli olarak gittiğimde yaşanan vahşetin gördüğüm boyutunu dizelere aktarmaya çalıştım. Hepsini rahmetle anıyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!