şimdi buradan sesleniyorum;
ey siz, köprüde balık tutanlar,
siz bilirsiniz.
neden gelmiyor yanıma
en dayanılmaz bakışlarıma
ve üstüne saldığım rüzgar gibi
aşk fısıltılarına direnerek
kız kulesi.
ben üzüm sepetine saklanmış
bir yılan değilim ki.
şimdi buradan sesleniyorum;
ey siz, Cenevizli şövalyeler,
siz bilirsiniz.
neden gelmiyor yanıma
tarifsiz çocuksu çığlıklarıma
ve kabadayı ağzımla,
üstüne saldığım korkuya direnerek
galata kulesi.
ben taş üstünde kül bırakmaz
bir yangın değilim ki.
şimdi buradan sesleniyorum;
ey siz, gelmiş, geçmiş İstanbul’lular
siz bilirsiniz.
neden gelmiyorlar yanıma
oyunlar oynamak belki sevişir gibi
ve yitirmemek için
çocukluk günlerimizi
İstanbul’un bu iki kulesi.
benim mi hiç yerim yok efsanelerde,
yoksa kuleler mi benzedi
yaşadığımız bu yoksul günlere.
ihanet eden ben değilim ki.
Kayıt Tarihi : 10.1.2007 10:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)