Siyerim Şiiri - Sinan Oğuzhan

SİYERİM
Bacak kadardım belki
Çekip gittiniz canlarım
Tıkandım hıçkırıklarla
Durun beni alın diyemedim

Renkli hayat oyununda
Karaoğlan oldum Ateş’imle
Minnetsiz dolandım durdum
Yarım kaldı yüreğim diyemedim

Niceden Gül’ümü gördüm
Bende pervane olmak istedim
Gülün zulmü yaktı canımı
Sakla dikenlerini diyemedim

İlk bahar geldi niceden
Mahallem şenlendi
Yazı göremedim güz geldi
Şen oldum diyemedim

Bahar üstüne baharlar
Gül üstüne güller geldi
Kimsesiz gariban bildiler
Varım beyim diyemedim

Denize düşmeden daha
Yılana sarılmışım meğer
Sırtımdan ağıladı ilkin
Kavruldum diyemedim

Canım oldu candan can
Ben olmasın istedim
Canımdan can aldı canım
Yeter gayri diyemedim

Kandım yalancı ziyanıma
Gün doğdu belledim sanki
Niyeti oynakmış aklınca
Ziyan ettin aklımı diyemedim

Yaksın istedim Yaradan
Acılarım dinsin huzur gelsin
Küle döndüm dirile dirile
Merhamet ya Rab diyemedim

Kuruttum yürek sularımı
Uyandı Azrail’im içimden
Balıklı kızım tutunca elimden
Al emanetini diyemedim

13.02.2015 - 23.04
Ankara evim