Sonsuz yatay cizgiler sergisini üstüste yigilarak kopup gelen turnikeye
Dalgin düsler icinden büyük bir ürpertiyle hergün dirilmis ölmeler üzere
Yutkunulmus kabuslarin sinirlari kesfedilmemis acilarina taniklik etmek icin hergün
Her saniye
Her ögün…
Tadi coktan unutulmuslar arasinda gülümseyen cocuklugun yüzüyle beraber
Yolundan insan izi gecmeyen kimsiz kimsesizlik kadar yeryüzünden uzaklasarak
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta