Siyahın Hüznü Şiiri - Reşat Öztoprak

...ve bir ağaç saksıya konulmadan evvel toprakla umutla sulanır,
Biz hep umutla suladık bütün ağaçlarımızı ve mavi bir gök verdik
Elimizden gelmişlikle, bulutun beyazı ile renklendirirken siyahı.

Toprağına yarınlar ektik ve gün aymışlığa dair geceden kalmışlığı,
Ki, tebessümle yad edilirken gecenin geç vakitleri yıldızlarla,
Sevdik delicesine ayırt etmeden hiçbir rengi ve en çok siyahı.

Kötülenmişti en çok görememekten şikayet edilip insan aklımızla,
Oysa bir süs yoncası bile isyankarlık etmez siyaha "akılsız haliyle"
Düşünüyoruz da, düşünemiyoruz da, fazlalık biz miydik onlar mıydı...