Siyaha çalan bir şaraptı yüzünü gördüğüm ayna,
Kıyameti ararcasına yıkılmıştı kalbim,
Kanım... kemiklerim... damarlarım...
Sanki kabeyi yakmışlardı kalbimde
Tüm insanlar ayaktaydı
Huzursuzdu ruhum çıkmak istercesine etimden
İzin vermedim.. veremedim.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta