Araladığımda
istediğim sokaklara açılmayınca kapılar
Alışırmıyım diyordum
Göğün aydınlık yüzüne bakıp göremediğimde aradığım kuşları
Siyah olsalardı
beyaz olsalardıda farketmezdi
Görseydim
zaten göğün aydınlık rengini alacaktı kanatları
Alışırmıyım diyordum zamanla
Bu başkasının sevgilisi gibi nefes alan
Çok erken sararan şehire
Katı değildim açabilrdim kalbimin kapılarını
Konuşabilirdim kuşları olanlarla
kedileri olanlarla
Kuşları kedileri olmayanlarla ne konuşulabilirki
Uymuyordu dilimiz
Sığınabilirdim ağaçların gölgesine
Uzanabilirdim
Güneşi bile ısıtmıyordu
Benim alışmam gerekiyordu
Dar bi sokakta
Dinledim Ayak seslerini
Tanıyamadım kimseyi
Kaç ayak sesi
Kaç kaç
Biri birileriyle sözleşti başka boyutta buluşacak gibiydi
Bazı insanları anlıyor inanamıyordum
Bazı insanlarıysa anlayamayacağımdan korkuyorum
Hep dinliyordum
Rüzgarı
Rüyaları
Toprağı
Suları dalları şarkıları
Yolları
İnsan kalbine giden tüm damarları hissedermi
Bu benim kendime kalma korkusu
İnsanın kendine kalma korkusu o kadar ağırki
Belki duysam hayatın şarkısını
Özgür Kılacatım kalbimi
Belki size söyleyecektim
Duyayım dedim
Unutmuşum insanların ne kadar zayıf olduğunu
Ve çok çabuk Yorulabildiğini
İki küfür duyulsa biri bizden bilinen
Dili pis
Bıçak vursan başka dil bilmez dilim
Dilim narlardan portakallardan güneşten denizden
Eyri büyrü sokaklardan
evrilmiş
Bir yanlızlık var neredeyse bana benzeyen
bütün duyguları körelten
Bu hasret dili
sonradan
Yara gibi
Adı yoktu
Geçtiğim sokakların
Gördüğüm ağaçların
günlerin adı yoktu
Çalınmış
Çırpılmış bir ömrün
Bi anlamı yoktu
Korkuyla
Örülen bir ömrün bi anlamı yoktu
Tarif edilen martıları göremedim
Bir küfür savurdum hayata
Bi küfür de hayatın kendiydi zaten
Ah hayat
Biraz önce çömeldiği yerden kalkmaya çalışan çocukluğum değilmiydi
Ah hayat
Ah hayat
Hayat Denildiği gibi güzel olsaydı bu küfürler bu kadar anlamlı olmazdı
Kayıt Tarihi : 25.4.2020 10:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!