Siyah Öfke Şiiri - Seyide Doyran

kendi karanlığı yetmiyormuş gibi,
bir sis perdesinde geçti gece yine.
nasıl da özlüyor insan ışığını bilemezsin,
bilemezsin çünkü sen,seni özlemedin hiç.

bir gülüşün peşine takılıp gitmeyi,
küçük masum dokunuşları istedin mi?
yitik yılları unutmayı dilediğin oldu mu?
acılara gem vurup mutluluğa koşmayı,
sarhoş olup naralar atmayı?
duygularına ot çektirip gökyüzünde salınmasını seyre daldın mı hiç?

acı sözler tat bıraktı mı ağzında umarsızca?
şiirlerine ilham, hayatına yaşam pınarı bir sevgi diledin mi?
şeytani planlarına
bir o kadar zarif ve aşk kokan kaftanlar biçtin mi?
beklentiler içinde sessizliğe gömüldüğün oldu mu?
sessizliği fırtına gibi yerleştirdin mi göğüs kafesine?
siyah bir öfkeyi iliklerine kadar hissettin mi?
arzuların pusuya yatmış amansız bir çete oldu mu vücudunda?

kim bilir, belki sen de istedin bütün bunları…

satılık düşler sokağına düşürüldü mü düşlerin?
bak, bu sokağın müdavimiyim ben,
elbet yolun düşecek senin de
uğra geldiğinde.
ben sana düşen düşlerime ağlarım,
sen ona saldığın düşlerine…

sevdana sevdalanmaktı niyetim,olmadı yine,neyleyeyim.