Siyah Kara Değil… Şiiri - Burhan Kale

Ahir zaman gelmiş daralmış yollar,
Siyah kara değil beyaz ak değil…
Bozulmuş bağ, bahçe kokuşmuş ballar…
Siyah kara değil beyaz ak değil…

Güneşi bir başka, bir başka ayı…
Kendini sanıyor emice, dayı…
Bir olan kendisi, kendi tek sayı…
Siyah kara değil beyaz ak değil…

Mal, mülk bir ırmak mı neden yunarsın?
Hırsıza, arsıza niçin kanarsın?
Bir dara düşünce Hakkı anarsın,
Siyah kara değil beyaz ak değil…

Üstüne alınır her söze kızar,
Mesleği demek ki sadece azar…
Kader mi kalem mi bozar hem yazar,
Siyah kara değil beyaz ak değil…

Gözünün yaşıyla ediyor alay,
“Bekâra karıyı boşamak kolay”,
Tencere paslanmış tutmuyor kalay,
Siyah kara değil beyaz ak değil…

Kırk harami de kim rahmet okutur,
Yetimin hakkını cebe akıtır…
Hadi sütten geçtik tuzu kokutur,
Siyah kara değil beyaz ak değil…

Kendisi oğluymuş dedesi paşa,
Mukaddesat sanki elinde maşa…
Bir de cami, okul demez mi hâşâ…
Siyah kara değil beyaz ak değil…

El çek kul hakkıdır bu para, puldan…
Ayrılma Allah’ın çizdiği yoldan…
Hiç mi utanmadın Allah’tan, kuldan?
Siyah kara değil beyaz ak değil…

Yetimin, öksüzün hakkını yersin…
Hakkı şahit tutup benimdi dersin…
“Çalanı Hak bilir cezasın versin”,
Siyah kara değil beyaz ak değil…