Siyah gözyaşı Şiiri - Macit Kuruçay

mutluluğun kafesinde
bir çift muhabbet kuşuyduk seninle
önce ben öldüm
sonra sen
hani rengarenk kanatlarımızla
rüzgârın saçını okşayacaktık
olmadı
sevdiğim
olmadı
kan sıçradı mutluluğun yüzüne
çilleri vardı kandan duvarın
soğuk bir kış gecesi
kırıldı bütün camların
elimin kanını yıkıyordun
beni bırakma diyordun
sıcacık bakıyordun
oysa hangi cami avlusuna baksam
sen vardın
hangi cesaretle
seni utancımdan
bağrıma basmalıydım
hangi yürekle kaçmalıydım
izmariti yanan bir âşk var elde
acı acı tütüyor
nefes kalmadı ciğere çekilecek
öpsem bebek dudaklarını
sanki bütün şairler şiirler yüzüme tükürüyor

iki yüzün var senin
biri bebek yüzü
biri çürümüş
çürüttün beni
dudakların ölü dudağı kadar soğuk
artık
sustu bütün şarkılar
ve vuruldu alnından âşk
kanını dirhem görmediler
parmağımla çizerken çürümüş dudaklarını
kente sonbaharın kışın düeti hakim
karın üzerine kar
yağmurun üzerine yağmur yağar
git
git
bütün pencereleri kır da öyle git
kırıldı girdabın siyah penceresi
çelimsiz bir kurbağa gibi
sırt üstü düşüyorum
hangi musluğu açsam çamur
yağmurlardan diyorlar
yalan söylüyorlar
yağmurlar bu kadar kirli değil
parmağımla çizerken çürümüş dudaklarını
ölü dudağı kadar soğuk
sanki bütün şâirler şiirler yüzüme tükürüyor
bütün öpücüklerini kurşun gibi
deşip kara saplı bıçakla
çıkarmak geliyor içimden
ekmek kadar mukaddes bildiğim
hangi yüzüne dokunsam kir
sen sevgili
ne olur söyle bana
ne olur
hangi sabun paklar bu kiri
hangi sabun

(2007 siyah gözyaşı şiir kitabından)