Kucağına bırakıp biriktirdiğim aşk’ın ifrazatını,
Kaçıverdim işte!
Siyah bir defter,
Beyaz kalem ile birlikte.
Aşk’ın imtihanını çöz diye,
Pervasızca; deliriyorum dediğim dakika,
Benden vazgeçmenin ucuzluğunu iliklerinde hissedemiyorsan,
Maria Puder’inin belki de ben olduğumu düşün işte!
Dünyanın en etkisiz elamanı sayılan,
Raif efendiye seni saatlerce anlattığımı varsay!
O ki;
Bir tablonun karşısında günlerini harcayan ‘adam’!
O ki;
Aşk’ı için günlerce sergilerde nöbet tutan,
Kendini ‘hiç’liğe teslim etmiş,
Tüm öğretilen doğruları red etmiş,
Ve ‘aşk’ olmazsa ‘yok’luğu sindirmiş,
İnsanlığın son timsali değerli Raif Efendi…
Utan!
‘aşk bu değil’ den hala anlamıyorsan!
Kucağına bıraktım ifrazatımı,
Kaçıyorum işte ‘adam’
Sevişmelerimizde beni herşey sayıyorken,
Şimdi ‘hiçbirşey’ olmaktan,
Hiçliğin adı Raif olamamaktan,
Utan!
Kayıt Tarihi : 24.1.2015 01:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)