Siyah-Beyaz Şiiri - Nihat Keşmir

Dünya mı siyah-beyaz oldu,
yoksa ben mi yalnış görüyorum?
Dudaklar kiraz rengi hala,
ama kirazlar kırmızı değil...
Bir garip hazan rüzgarı var gittiğim heryerde..
Bilirim benimle derdi bu dünyanın,
ve özür dilerim herkesten, kusurunuzu bozduğum için,
huzura bakmayın!

Dünyanın şerefsizliğine içtiğim içkilerde fondipe vurdu herşey..
Kültablalarına gömdüm sararmış yapraklarını ömrümün..
Şiirlerim bile ısmarlama artık,
üstü kalsın kafiyelerimin, yazık!

Böylemiydim ben eskiden, kiraz kırmızıyken..
Kedilerim vardı, tüylerini döken yastığıma..
Dudaklarından verip ciğerlerimden alan kedilerim vardı..
ki hala saklarım vücudumda,
onlardan yadigar tırmık izlerini..

Oyuncağım vardı sonra,
herkesin uzanamayıp mundar dediği..
Bir benim içtiğim sigara rahatsız ederdi sizi,
Bir benim ettiğim küfür...
Oysa bir BENim geleceğiniz,
dönüp dolaşıp geleceğiniz...
Kimse farkında değil
birgün bana oyuncak oynamam için para vereceğinin..
Kimse farkında değil farkımın..
Hal böyle olunca
Ev kedimi saldım,
oyuncağımı kırdılar...

KIRSINLAR! ! !
Kedi mi yok bana,
oyuncak mı yok..
Biliyorum dışarıdan öyle durmuyor ama
bu adam hala mutlu..
yorgun ama MUTLU..
kırgın ama MUTLU..
yalnız ama MUTLU..
yalpayalnız ama MUTLU..
mutlu ama MUTLU..