siyaha boyadı kendini
siyahtı zaten hayatı
ortaboylu esmer adam
tepeden tırnağa bir heyalan oldu
koptu bir haykırış taa gırtlağından
kapadı kalbinin kapılarını
bıraktı akarına hiç sakınmadan
soluk soluğa kalmıştı hayat yarışından
vucudu titriyordu biçareyle
yine aynı sesti kulağında çınlayan
siyah tı adamın rengi bir başına
kalabalıklarda bile tenhaya aşina
bahtı da karanlıktı tıpkı gözleri gibi
verdiğini alamadı belli ne anadan ne babadan
nede kurtuldu korkarım aşk'ı beladan
şimdi kayboldu karanlığın yitiğinde
yok şimdi çılgın hezeyanları geçince sevdadan
bilemedi sevinsinmi kurtulduğuna aşk'cefadan
üzülsünmü ayrıldığına hayırsız yardan
Kayıt Tarihi : 23.3.2007 23:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sadece Ahmet](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/23/siyah-adam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!