Her insanın ölümü kıyametidir aslında
Ve depremler , fırtınalar , yangınlar , seller
Yaşama sevincini kaybettiğinde sallanır kalbin
Ve seni kaybettiğinde kopar en büyük fırtınalar
İdrak edince kaybolan tılsımını aşkın
Bir kor yeter yakmaya yüreğini
Düşününce tüm güzel hatıraları seninle
Irmak olur akar kanlı gözyaşın
Biçare çırpınır maziyi yad edersin
En güzel anıları farkında olmadan tükettin
Dönebilsen keşke eski güzel günlere
fakat ne çare ,zaman akmıştır bir kere
Bir bir kaybedersin sevdiklerini
Kalanlara daha sıkı sarılırsın sonra
Çember daralır daha sıkı sarılırsın
Sen sıktıkça kaçar, her kim kaldıysa
Gün gelir kalırsın yapayalnız
Ne bir ümit , ne bir dost nede bir eş
Sen koştun herkese , her şeye
En çok yardıma ihtiyacı olan sendin belkide
Kimse duymadı sessiz çığlıklarını
Sivrisinek çaldı oysa en acı parçalarımı
Bedenen yok oluşu ne hacet ;
Davulada zurnayada ne gerek …
Osman bahadır odabaş şubat 2023
Kayıt Tarihi : 22.2.2023 18:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!