Sis içinde Hiç Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Uzaklara daldı adam, çok iyi değil görüş mesafesi
Sis içinde boztepe ,yağmur inceden inceye düşüyor sarkık tenine
Bir bankta oturmuş umursamıyor esen rüzgarı
Harketsizce duruyor adam
Sanki hiç var olmamışcasına ,öyle mağrur

Karadeniz köpürüyor dalgalarıyla dövüyor ordu sahillerini
Bir kaç martıya kalmış koca sahil ,terkedilmiş
Oysa yaz vakti adım atması bile zordur
koylarına
Issızlık içinde şimdi

Adam paylaşıyor yalnızlığını
Karadenizin kara yazısını ortak biçmiş kendi dünyasına
Adam iyi bir adam ,yetmemiş demek ki iyilikleri ,
yalnızlığından kurtulmaya
Tanıyanlar bilir beyefendi diye açarlardı kapısını
Hayırsız evlat vefasız eş başına çaldı dünyasını
Adam iyi bir adamdı kırmasalardı kozasını

Sanki bir şey bekliyor adam, denizden
Sanki bir vapur yanaşacak son yolcusu o olacak
Öyle bir bekleyiş adamın ki
Biliyor ama kurduğu düşün yaşanmayacağını
Kuruyor hülyasını ,oturuyor o ıslak bankta
Islak gocukuyla
Başında beş köşe baba yadigarı kasket
Göz göze gelmiş denizle bekliyor

Havalara alışkın adam
Islanmak var ordunun doğasında
Şikayet etmiyorda zaten ama gülmüyorda
Öylesine ,hiçlik içinde hiç olma ümidinde

Unutamadığındandır belkide düş kırıklıklarını
Yada sürdüremediği içindir saltanatını
Kim bilebilir
O da bilmiyor nasıl tükendiğini onca zamanın

Canlanıyor bazen kirpiklerinden düşen anıları
Dile geliyor tuzluyor karadeniz sularını
Karadenizin var mı acaba tuza ihtiyacı
O yüzden mi ağlatıyor konuklarını

Adam kalkıyor yaka cebine atıyor elini
Çıkarıyor tabakasından sarma tütünü
Derince bir nefes çekiyor
Yorgun ciğerine
Uzaklaşıyor ordunun sisi içine
Yavaşça kayboluyor gözden,
Yok oluyor siması
Hayalleri çok önceleri solmuş
Kuramıyorda zaten
Yenisini
Duman içinde sise
Varlık içinde hiçe
Atıyor son
Adımını