Sivil Sanrı Şiiri - Seyfi Karaca

Sessizlik içinde söyleşen
Yoksul çeyizlerine bakına bakına
Ehlikeyf hüzün camlarda
Soyulmuş ekşi bir narenciye gibi
Çırılçıplak portakal rengi
Yapmasalar olmazdı sanki top bezlerden
Yoksuluna kumaş kesip biçen
Meydanlara geldikce gözü kapılarda gideni
Bohçasından yağmurlar dolusu peşpeşe sobe
Mendil mendile vedalarla
Üstüne çaprazlar çekilen dümdüz hat...
Her dönen labirentte köşebaşı kapışan
Yapmasalar olmaz şu ağlayan bebeklerini
Çocukluğundan beriye öyle avunan
Acısı bal satan dükkanda kızıl zambak
Dudakları buruşuncasıya kananmış
Küçük kırıklar halinde insan yüzüne yayılıp
Yapışılı kalan büzgün
Hatırlayacak olursan bir yerinde
Kimsin...Necisin..?
Bari mevcutluyum de oralısı hozanda
Sesini hoyratlara bırakan
Ne yani şimdilik sen değil misin...?
Ey beni diyip konuğum olan
İnsan yarenim

Seyfi Karaca.........Ekim /10