Siverek Varken Şiiri - Sinan Karakaş

Yarım asırdan beri, gurbeti yaşıyorum,
Uzak kaldım kalalı, durmadan üşüyorum,
Buna nasıl dayandım, ben bile şaşıyorum,

Sivereğe özlemim, mümkün değil ki bitsin,
Siverek varken Sinan, söyleyin nere gitsin.

Koparıldım dalımdan, yapraklarım döküldü,
Damarımdan kanlarım, damla damla çekildi,
Ruhuma hasretinin, tohumları ekildi,

Sivereğe özlemim, mümkün değil ki bitsin,
Siverek varken Sinan, söyleyin nere gitsin.

Unuttum sanma sakın, toprağını taşını,
Unutamam suyunu, ekmeğini aşını,
Unutmam mümkün değil, çabanı uğraşını,

Sivereğe özlemim, mümkün değil ki bitsin,
Siverek varken Sinan, söyleyin nere gitsin.

Benim tüm sevdiklerim, sana geri döndüler,
Parlayan ışıktılar, birer birer söndüler,
Onlar da benim gibi, gurbete direndiler,

Sivereğe özlemim, mümkün değil ki bitsin,
Siverek varken Sinan, söyleyin nere gitsin.

Görüyorum ki sen de, ben de çok değişmişiz,
Hasretin ateşiyle, tutuşmuşuz pişmişiz,
Hayatın çilesiyle, uğraşmış, didişmişiz,

Sivereğe özlemim, mümkün değil ki bitsin,
Siverek varken Sinan, söyleyin nere gitsin.

Dönmeye döneceğim, mezarlıkta yer var mı,
Acaba Siverekli, bu sesimi duyar mı,
Yoksa kulaklar sağır, herkes bana duvar mı,

Sivereğe özlemim, mümkün değil ki bitsin,
Siverek varken Sinan, söyleyin nere gitsin.